Logo
Wydrukuj tę stronę

List do Braci w Europie

Pobierz

PDF Word MOBI EPUB

Wersja PDF zawiera specjalny układ do drukowania.

 


 

List do Braci w Europie

Rzym, 17 grudnia 2021 r.

Prot. N. 00907/21

Do Ministrów Prowincjalnych,
Kustoszów i Delegatów,
i do wszystkich Braci w Europie

Drodzy Bracia,

w połowie października tego roku w Częstochowie odbyło się planowane od dawna spotkanie europejskie. Teraz, gdy już podzieliłem się z całą Radą generalną moimi wraże-niami i wnioskami, wydaje mi się, że dobrze będzie wyrazić wobec Was wszystkich kilka myśli.

Już w liście na rozpoczęcie sześcioletniej kadencji została przedstawiona idea opra-cowania programu refleksji i animacji skierowanej do Braci w całej Europie, z myślą o spo-tkaniu, które mogłoby wskazać drogę, jaką Pan poleca nam wspólnie podjąć (por. Dziękujmy Panu, 53).

Gdy ten program animacji Braci w Europie zaczął nabierać kształtów, uderzyła w nas pandemia covid-19, której skutki spowodowały pewne trudności w działaniu według przyję-tego harmonogramu i trybu. Mimo wszystko, po początkowym zaskoczeniu, jakie przyniosły pierwsze miesiące pandemii, postanowiliśmy wrócić na właściwe tory, starając się wykorzy-stać dostępne nam narzędzia. Dlatego, przy współudziale Rady generalnej i różnych urzędów animacji w Kurii generalnej, w moim liście z 20 listopada 2020 roku, starałem się nakreślić cele, metodę, narzędzia i treści, które należy rozważyć w ramach przygotowań do zebrania. Zorganizowano więc liczne spotkania on-line z ministrami, z konferencjami, z formatorami i młodymi braćmi...

Nie ukrywamy, że mimo podjętego wysiłku, na spotkanie częstochowskie przyjecha-liśmy z pewnym niepokojem, bo przygotowania, siłą rzeczy, podlegały różnym ogranicze-niom. W szczególności odczuliśmy, że nie udało nam się w pełni zaangażować wszystkich Braci, jednak te niedoskonałości nie zniechęciły nas do działania i - udało się! Myślę, że Komisje, które tak ofiarnie pracowały nad tym projektem, będą zadowolone, że w tak trud-nych warunkach doprowadziły do osiągnięcia zamierzonego skutku. Uważam, że należy im podziękować z głębi serca!

Ja, ze względu na problemy zdrowotne, nie mogłem uczestniczyć osobiście w spotka-niu, ale cieszę się, że dzięki łączom Internetu miałem możność uczestniczenia w dużej czę-ści prac.

1. Tydzień łaski

Tym sformułowaniem, zaczerpniętym z wypowiedzi jednego z Radnych generalnych, chcę podsumować doświadczenia zdobyte w Częstochowie. Z tego, co zobaczyłem i usłysza-łem wnioskuję, że był to tydzień intensywnej pracy i pogodnej dyskusji, dobrze przygotowa-nych i ważnych dla refleksji wystąpień, w atmosferze dzielenia się i franciszkańskiego bra-terstwa. W kilku biuletynach prowincjalnych poinformowano już Braci o tym doświadcze-niu, a ze wszystkich opinii wyłania się poczucie zadowolenia i świadomość wagi spotkania.

Ze swej strony uważam, że był to tydzień łaski przede wszystkim dlatego, że widzia-łem Ministrów i Braci zadowolonych z tego, że mogli się spotkać, że mogli wspólnie omó-wić sytuacje, które przeżywamy, że mogli podzielić się swoimi wysiłkami, perspektywami, nadziejami i marzeniami… Wierzę, że był to tydzień opatrznościowy przede wszystkim dla-tego, że stanowił kolejny ważny krok we wzroście świadomości wspólnoty obowiązków, do których jesteśmy powołani jako Zakon w Europie, problemów, z którymi musimy się zmie-rzyć oraz przekonania, że konieczna jest wspólnotowa praca w jednym duchu.

2. W tę samą stronę

Kwestie zaproponowane do rozważenia wywołały pytania, które mogą być niepokoją-ce, ale na które teraz pilnie należy udzielić konkretnych odpowiedzi. Jednak, aby te odpo-wiedzi były adekwatne do realiów, musimy pracować razem. Spotkanie było okazją do po-nownego przeanalizowania obecnych struktur Zakonu w Europie, ale przede wszystkim po-budziło przełożonych do wspólnego poszukiwania satysfakcjonujących odpowiedzi na poja-wiające się wyzwania. Wydaje mi się, że dla wszystkich było jasne, iż braterska współpraca między okręgami, zarówno w dziedzinie formacji - początkowej i ciągłej - jak i we wszyst-kich innych dziedzinach naszego życia, jest czymś nieodzownym i ważnym. Jest konkret-nym sposobem skutecznego odpowiadania na aktualne potrzeby obecnego czasu, gdy Zakon w tej części świata ulega znacznemu pomniejszeniu. Oznacza to, że nie możemy, że nie wolno nam robić żadnych kroków wstecz w naszej współpracy, ale wręcz przeciwnie: wszy-scy mamy sobie pomagać i odpowiadać na "wezwanie" Pana, wszyscy będziemy starali się zdecydowanie iść tą drogą, w tych różnych formach, które są dostępne.

3. Praktyczna realizacja

Wielu Braci pyta o decyzje, które podjęto w Częstochowie. Trzeba powiedzieć, że ce-lem spotkania nie było podjęcie konkretnych rozstrzygnięć. Uważam, że największe dobro-dziejstwo tego spotkania nie powinno być widziane przez pryzmat decyzji, ale trzeba je oce-nić jako wzrost umiejętności dzielenia się tym, co ważne i umocnienia świadomości celu, do którego wszyscy jesteśmy powołani. To jest chyba najważniejszy rezultat tego spotkania.

W konsekwencji jednak jesteśmy zobowiązani do podejmowania decyzji. Dlatego ten rozpoczęty wysiłek będzie stale kontynuowany. W pierwszych dniach stycznia spotkamy się w Rzymie ze wszystkimi Ministrami Europy Zachodniej i Południowej, a także z tymi Mini-strami, których prowincje mają swoich kandydatów w domach formacyjnych we Włoszech. Celem spotkania jest określenie bardziej konkretnych przedsięwzięć, które będą realizowane z troską i nadzieją. Zagadnienia, dla których będziemy poszukiwać rozwiązań praktycznych, to te, które znalazły się w programie konferencji w Częstochowie, a zostały streszczone w moim liście z dnia 22 listopada 2020 r.

Zorganizujemy także takie spotkanie dla okręgów Europy Wschodniej, które mają podobne, choć nie identyczne uwarunkowania i problemy.

Liczymy na Wasze modlitwy, aby Duch Święty mógł tchnąć swoją mocą!

4. Tworzenie sprzyjających warunków

Prawdę mówiąc, na wszelkie możliwe sposoby starałem się zachęcać Braci do otwar-cia się na owocną współpracę międzynarodową i między prowincjami, czy to w domach formacyjnych, czy we wspólnotach Świętego Wawrzyńca, czy też we wszystkich innych dziedzinach, które wymagają obecności Braci kapucynów, aby dać jasne świadectwo o pry-macie relacji z Bogiem i o życiu braterskim. Żeby to zrealizować, osoby odpowiedzialne powinny koniecznie i niezwłocznie podjąć odważne kroki, abyśmy nie byli zbytnio uwarun-kowani przez struktury. Świadectwa młodych Braci zarejestrowane na video i zaprezento-wane w Częstochowie, są wymowne: wyrażają one pragnienie i szczerą gotowość do dawa-nia siebie, gdziekolwiek zostaliby posłani! Należy to niewątpliwie docenić we wspólnym dążeniu do ożywienia naszego charyzmatu w Europie. Dlatego Ministrowie nie mogą uchy-lać się od obowiązku stworzenia warunków ułatwiających tym, którzy czują się wezwani "przez Pana", aby rzeczywiście "poszli" (por. Dziękujmy Panu, n. 31).

5. Z udziałem wszystkich

Ministrowie, podczas wspólnej pracy w Częstochowie, nie szczędzili zaangażowania, by już istniejące interprowincjalne i międzykulturowe wspólnoty formacyjne i te, które będą musiały być tworzone, a powstaną w przyszłości oraz wspólnoty Świętego Wawrzyńca, obecne i nowoutworzone, mogły we właściwy sposób się rozwijać w najbliższych latach. Ten wkład jest naprawdę istotny i będziemy go starannie pielęgnować. Nie należy jednak zapominać, że to, co uda nam się osiągnąć, będzie zależało w głównej mierze od dyspozy-cyjności wszystkich: okręgów, które delegują odpowiednich Braci oraz od samych Braci, jeśli będą otwarci, odważni i dyspozycyjni. Chciałbym zacytować to, co napisałem w liście na rozpoczęcie sześciolecia: "Oczywiście, dla wszystkich tych inicjatyw prosimy o dyspozy-cyjność i entuzjazm Braci, którzy zapragną „rzucić się w przygodę”. Niech zgłoszą swoją gotowość Ministrom Prowincjalnym i Radnemu generalnemu swego regionu, którzy będą potrafili skoordynować wszystko i jak najlepiej odpowiedzieć na potrzeby odpowiednio do pragnień poszczególnych Braci oraz nowych możliwości wzrostu i świadectwa, jakie projekt ten oferuje" (n. 34).

W rzeczywistości perspektywy "oddania się do dyspozycji" są liczne i różnorodne: począwszy od możliwości dzielenia się naszym życiem i wartościami w świecie muzułmań-skim, poprzez konfrontację ze światem prawosławnym, świadectwo życia braterskiego we wspólnotach międzykulturowych, z których każda ma swoją własną fizjonomię, aż po po-święcenie się dziedzinie formacji (najbardziej owocnej ze wszystkich!), czy też...

Nie możemy się bać przyjąć zaproszenia, którego Pan wciąż kieruje do nas w miste-rium naszego istnienia i naszego powołania!

W ostatnich latach Zakon stworzył wiele konkretnych możliwości. To trochę wygląda tak, jakby na poziomie Zakonu w Europie otworzyły się drzwi dla Pana, który przychodzi!

Powtarzałem to Wam w moich życzeniach świątecznych, cytując tekst rabiniczny: "Pan powiedział do Izraela: Dzieci moje, otwórzcie mi do nawrócenia szczelinę tak małą, jak ucho igielne, a otworzę wam bramy, przez które przejadą karety i powozy" (Shir HaShi-rim Rabbah 5,2) - i powtarzam to teraz: ze wszystkich sił idźmy naprzód drogami, które Pan nam wskazuje!

Pan sam wówczas uczyni wszystko inne, dla nas, dla każdego, dla wszystkich.

A zatem jeszcze raz najlepsze życzenia: niech Pan zawsze będzie blisko Was i napeł-nia Was swoim życiem i światłem!

Br. Roberto Genuin     
Minister Generalny OFMCap

Ostatnio zmieniany: środa, 29 grudzień 2021 00:06
FaLang translation system by Faboba
Copyright: Curia Generalis Fratrum Minorum Capuccinorum
Via Piemonte, 70 - 00187 Roma, Italia, tel. +39 06 42 01 17 10 / +39 335 1641820, ofmcap.org - 1528 - 2022 webmaster