Ordo Fratrum Minorum Capuccinorum PL

Log in
aktualizacja 11:54 AM UTC, Mar 20, 2024

Papieskie Kolegium Etiopskie

Sto lat życia. Obchody stulecia założenia Papieskiego Kolegium Etiopskiego rozpoczęły się wczesnym popołudniem w piątek, 10 stycznia, w Rzymie, w Papieskim Instytucie Orientalnym.

Uroczystości, w których wzięli udział wszyscy biskupi Etiopii i Erytrei, odbyły się w Watykanie rano w sobotę, 11 stycznia, kiedy członkowie Kolegium zostali przyjęci na audiencji przez papieża Franciszka.

***

Wywiad z rektorem Papieskiego Kolegium Etiopskiego: br. Hailemikael Beraki OFMCap
W cieniu świętego Piotra

autor: Nicola Gori

Papieskie Kolegium Etiopskie - jedyna tego rodzaju instytucja obecna w obrębie murów Watykanu - jest miejscem zdobywania wiedzy, przeżywania komunii i więzi między Kościołami w Etiopii i Erytrei oraz Kościołem powszechnym. W wywiadzie dla „Osservatore Romano” mówi br. Hailemikael Beraki, kapucyn z Erytrei, rektor instytutu, który w tych dniach obchodził stulecie powstania.

Jak wyjaśnia się obecność Papieskiego Kolegium Etiopskiego w Watykanie?

Wyjaśnienia można znaleźć w relacjach papieży do nas, w szczególności papieża Benedykta XV i Piusa XI. Po podpisaniu paktów na Lateranie uczelnie znajdujące się w murach Watykanu zostały przeniesione do Rzymu. Ze względu na udzielone nam przywileje oraz decyzje papieży, kolegium to pozostało jednak tutaj. Już w 1481 r. istniało tu hospicjum dla pielgrzymów abisyńskich. Znajdowało się ono za absydą bazyliki, obok kościoła poświęconego Santo Stefano degli Abissini. Benedykt XV przekształcił hospicjum, które w 1919 roku pozwoliło na otwarcie kolegium. Jego następca, Pius XI, odziedziczył tę rzeczywistość i ją ulepszył. W 1930 r. zbudował nowy budynek w Ogrodach Watykańskich, który obecnie nazywamy Papieskim Kolegium Etiopskim.

Jacy studenci zamieszkują kolegium?

W latach 1919–1970 przyjmowano młodych seminarzystów pochodzących z Erytrei i Etiopii. Uczęszczali oni na kursy do gimnazjum, a następnie studiowali filozofię i teologię na rzymskich uniwersytetach. Po otrzymaniu święceń kapłańskich powracali do swoich krajów, aby pełnić posługę pasterską. Jednak od 1970 r. seminarzyści nie są już przyjmowani, lecz jedynie wyświęceni księża. Celem jest dalsze kształcenie ich na różnych uniwersytetach dla uzyskania różnych stopni naukowych: licencjatów i doktoratów. Na ogół są to kapłani diecezjalni obrządku wschodniego z Etiopii i Erytrei. Nie ma wśród nich zakonników.

Brat natomiast jest zakonnikiem.

Potrzeba, byśmy cofnęli się wstecz przypominając sobie historię kolegium. Narodziło się ono z inicjatywy dwóch misjonarzy kapucynów powracających z Erytrei. Był to ojciec Francesco da Offeio i ojciec Angelo da Ronciglione. W latach dwudziestych obydwaj posługiwali w hospicjum Santo Stefano degli Abissini, które w tym czasie było domem formacyjnym Trynitarzy bosych. Poprosili oni braci, aby przyjęli jednego ze swoich byłych studentów z seminarium w Cheren, który przybył do Rzymu, aby kontynuować studia w ramach przygotowań do kapłaństwa. Wchodząc do hospicjum, zobaczyli kilka grobów naszych rodaków i tak zrodziła się idea kolegium. Poprosili Benedykta XV o przywilej udostępniania tych pomieszczeń seminarzystom z Erytrei. Następnie skontaktowali się z wpływową osobą, jezuitą Camillo Beccari, który rozmawiał z papieżem i przekazał mu ich list ze wspomnianą wyżej prośbą. Napisali też do pierwszego namiestnika apostolskiego w Erytrei, prałata Camillo Carrary, byłego ministra prowincjalnego Kapucynów Lombardii.

W ten sposób zrodziły się powiązania z braćmi mniejszymi kapucynami?

Inicjatywa kolegium rozpoczęła się od tych dwóch misjonarzy kapucynów, więc zarządzanie kolegium zostało powierzone naszemu zakonowi. W rzeczywistości od 1919 do 1970 r. Kolegium było prowadzone przez kapucynów różnych narodowości. W latach 1970–1999 rektorami kolegium byli mnisi cystersi, a następnie w latach 1999–2003 kapłan z Addis Abeby. Dalej w latach 2003–2012 posługę tę pełnili Lazaryści. Od 2012 r. zarząd kolegium ponownie powierzono braciom mniejszym kapucynom z Erytrei i Etiopii. Kolegium jednak należy do kompetencji Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich.

Jak ważne jest to dla Kościoła w twoim kraju?

Kolegium ma ogromne znaczenie dla mojego kraju, ponieważ tutaj szkoleni są kapłani, którzy będą przewodnikami ludu, „nauczyciele”, którzy będą prowadzić lokalny Kościół. Niektórzy studenci prawdopodobnie kiedyś zostaną biskupami. Na przestrzeni ostatnich lat jedenastu adeptów naszego kolegium otrzymało również święcenia biskupie. W 1930 r. w naszej kaplicy wyświęcony został pierwszy miejscowy biskup Etiopii i Erytrei, prałat Kidanè-Maryam Cassà z archiparchii Asmary. Przychodząc tutaj kapłani są kształceni ku otwartości umysłów, z szerokimi horyzontami. Znają różne rzeczywistości nie tylko w Kościele katolickim, ale także w innych Kościołach, zwłaszcza w prawosławnych. Niektórzy z naszych studentów uczęszczają do Papieskiego Instytutu Orientalnego, gdzie z kolei są studenci z całego świata. Są tam katolicy, ale także prawosławni, i w ten sposób może dokonywać się wzajemne porównywanie się ale i zjednoczenie.

Ilu studentów aktualnie gościcie?

Dwudziestu jeden, w tym czternastu Etiopczyków i siedmiu Erytrejczyków. Ja, który jestem rektorem, pochodzę Erytrei, zaś wicerektorem jest Etiopczyk. Mamy też trzy siostry zakonne z Indii, które pomagają nam prowadzić dom. Należą do zgromadzenia Kwiatu Małej Betanii. To zgromadzanie „małego kwiatu” stało się teraz duże, a zakonnice liczą około tysiąca i są rozproszone po całym świecie. Mamy trzech pracowników świeckich, którzy pomagają nam w kuchni i sprzątaniu. Kolegium może pomieścić do 25 studentów, a także posiada pokoje gościnne.

Co robił brat przed objęciem obowiązków rektora?

Posługiwałem w Erytrei i nadal to robię, tylko teraz tutaj. Przez wiele lat byłem formatorem młodzieży w prowincji Kapucynów w Asmara. Następnie zostałem sekretarzem prowincji na 15 lat, a potem zostałem wybrany ministrem prowincjalnym, które to stanowisko pełniłem przez 6 lat. Pod koniec mandatu zostałem wezwany do Rzymu i skierowany do wspólnoty w dzielnicy Garbatella, gdzie obok klasztoru Mniszek Kapucynek znajduje się niewielki klasztor braci. Przez cztery lata byłem tam gwardianem wspólnoty i kapelanem klasztoru.

© L'Osservatore Romano, 10 - 11 stycznia 2020 r

Źródło:  www.orientecristiano.it

Galeria zdjęć online:

Pobierz:

Galeria foto

Rektorzy Papieskiego Kolegium Etiopskiego

Ostatnio zmieniany: czwartek, 23 styczeń 2020 15:30