Ordo Fratrum Minorum Capuccinorum PL

Log in
aktualizacja 8:32 AM UTC, Mar 19, 2024

Maria Franciszka Ticchi

Maria Franciszka Ticchi (1887-1922), Klaryska Kapucynka z Mercatello

Po południu, 23 listopada 2020 roku, Ojciec Święty Franciszek zezwolił na podpisanie dekretu super virtutibus Matki Marii Franciszki Ticchi, Klaryski Kapucynki z klasztoru Mercatello (Włochy).

Czcigodna Sługa Boża Maria Franciszka Ticchi urodziła się 23 kwietnia 1887 roku w Belforte all'Isauro (PU, Włochy), jako drugie dziecko Giuseppe i Anny Gostoli. Następnego dnia ochrzczona imieniem Klementyna Adelajda Cezaria, dorastała w spokojnym i środowisku rodzinnym gdzie ciężko się pracowało, pomagając w zarządzaniu domem i opiece nad braćmi, w szczególności jednym z nich, którego długo nosiła w ramionach, z racji choroby skutkującej deformacją kości biodra.

Rodzina Klementyny raz w roku odwiedzała klasztor sióstr Kapucynek Mercatello sul Metauro, zbudowany w miejscu narodzin kapucyńskiej mistyczki św. Weroniki Giuliani. Podczas jednej z takich wizyt, 1 sierpnia 1899 roku, Sługa Boża poczuła powołanie do życia klauzurowego. W wieku 15 lat, w porozumieniu z rodzicami, 24 listopada 1902 roku, wstąpiła jako probantka chórzystka. Ze względu na szczególną i bolesną sytuację w klasztorze probacja Klementyny trwała aż trzy i pół roku.

Przed obłóczynami młoda kandydatka została odesłana do domu na około dwadzieścia dni, gdzie znalazła swoje ciepłe środowisko rodzinne, ale także – zwłaszcza ze strony ojca – pewną niechęć do jej decyzji wstąpienia do klasztoru, o czym trochę plotkowano w okolicy.

Po powrocie do klasztoru 6 marca 1906 r., po przezwyciężeniu ostrego epizodu reumatoidalnego zapalenia stawów, 21 czerwca 1906 r. mogła wreszcie podjąć drogę życia zakonnego, przyjmując imię siostra Maria Franciszka. Pierwszą profesję złożyła 9 lipca 1910 r., a trzy lata później, 9 lipca 1910 r., profesję wieczystą.

W klasztorze Sługa Boża prowadziła życie całkowitego oddania się Panu, wiernego przestrzegania Reguły, modlitwy, ubóstwa, służby i miłości do sióstr. Najpierw piastowała posługę w infirmerii, a od 1914 r. aż do swojej śmierci, funkcję mistrzyni nowicjatu, w której była ceniona za mądrość, macierzyństwo i rozwagę.

Zimą 1907 roku doszło u niej do zapalenia opłucnej, a rok później do nawrotu choroby. Ostatecznie rozpoznano u niej gruźlicę płuc. Od 1915 r. reumatoidalne zapalenie stawów było powikłane bolesnymi owrzodzeniami kolana i nogi. W lipcu 1915 roku zachorowała na tyfus i zapalenie oskrzeli, a w 1916 roku choroba gruźlicy objawiła się jako gruźlica kości, która objęła niektóre kręgi. Mając zaledwie dwadzieścia kilka lat miała tak zdeformowany kręgosłup, że Sługa Boża była pochylona jak stara kobieta.

Podjęto próbę interwencji przy pomocy pewnych środków terapeutycznych, ale bez widocznych rezultatów. Na początku 1922 roku zdiagnozowano u niej gruźlicę płuc. Z wielką cierpliwością, starając się nie być ciężarem dla sióstr oraz wypełniając wszystkie obowiązki życia zakonnego, Sługa Boża ofiarowała się w duchu zadośćuczynienia i zjednoczenia z Panem.

Warunki życia Sługi Bożej pogorszyły się w nocy z 19 na 20 czerwca 1922 r. Niemniej pozostawała jednak zawsze czujną i uśmiechniętą. Po otrzymaniu ostatnich sakramentów, zmarła 20 czerwca 1922 r. i została pochowana na cmentarzu Mercatello.

Ostatnio zmieniany: poniedziałek, 30 listopad 2020 16:31