Domy zależne od Ministra Generalnego
- Dział: Pozostałe wiadomości
Minister Generalny, aby wypełnić swój mandat, ma do dyspozycji braci pracujących w Kurii generalnej i innych instytucjach mających siedzibę w Rzymie.
Ponadto jest jeszcze siedem innych domów bezpośrednio zależnych od Ministra Generalnego. Niektóre znajdują się w Rzymie, a mianowicie: Kolegium „San Lorenzo”, Dom gościnny „San Fedele” na Via Cairoli, Consolazione i Garbatella; poza Rzymem znajdują się: klasztor we Frascati będący miejscem formacji ustawicznej, a następnie wspólnota w Loreto, w której znajduje się Domek Święty; wreszcie wspólnota w Jerozolimie w Izraelu.
Wszystkie te domy mają swój statut i pełnią różne funkcje na rzecz Zakonu i Kościoła powszechnego. Bracia, którzy tworzą te wspólnoty, podobnie jak Kuria Generalna, pochodzą z różnych stron świata.
Kolegium Międzynarodowe
Kolegium Międzynarodowe św. Wawrzyńca z Brindisi powstało w 1908 r. Początkowo mieściło się tuż obok Kurii Generalnej przy Via Boncompagni w Rzymie. Jego siedziba pozostała bez zmian aż do chwili przeniesienia do obecnego kompleksu przy obwodnicy G. R. A., o czym zdecydowano podczas Kapituły Generalnej w 1968 r.
Kolegium jest instytucją formacyjną i kulturalną o pierwszoplanowym znaczeniu dla życia Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów. Jako cel stawia sobie pomoc w zgłębianiu i przekazywaniu kultury franciszkańsko - kapucyńskiej oraz służy lepszemu wychowaniu przyszłych pokoleń braci. Jest z pewnością najliczniejszą i najbardziej zróżnicowaną kulturowo wspólnotą w całym Zakonie, gromadzi bowiem braci ze wszystkich okręgów, umożliwiając im studiowanie na różnych Uniwersytetach Papieskich w Wiecznym Mieście.
Klasztor Kapucynów we Frascati
Klasztor we Frascati znajduje się we wspaniałym miejscu pośród rzymskich wzgórz. W 1911 r. przeszedł spod jurysdykcji Prowincji Rzymskiej pod bezpośredni zarząd Kurii Generalnej. Od 2011 r. do 2016 r. był się siedzibą sekretariatu włoskiej konferencji Kapucynów. Na ten czas, to jest w okresie 5 lat, Kuria Generalna, przekazała również zarząd klasztoru właśnie tejże konferencji. Obecnie wspólnota we Frascati ponownie zależy bezpośrednio od Kurii Generalnej.
Część klasztoru, zarezerwowana na przyjęcie i szkolenia dla braci, została całkowicie odnowiona: powstało 36 pokoi z łazienkami, duża sala rekreacyjna oraz sala konferencyjno-studyjna.
Klasztor Kapucynów – Consolazione
Klasztor Consolazione ma tę wielką zaletę, że znajduje się w historycznym centrum miasta Rzymu, a to daje braciom możliwość łatwego dotarcia do różnych uniwersytetów papieskich lub biur pracy. Pomimo centralnej lokalizacji nadal zachowuje spokojne otoczenie, ponieważ nie sąsiaduje z głównymi arteriami komunikacyjnymi w Rzymie.
Kościół Sanktuarium Santa Maria della Consolazione przylegający do klasztoru to rzadki przypadek połączenia trzech kościołów pod wezwaniem Najświętszej Dziewicy: Santa Maria in Portico, Santa Maria delle Grazie i Santa Maria della Consolazione (1506). Stąd obecność trzech krzyży w herbie oraz w innych miejscach i artefaktach.
Bracia Kapucyni pełnili posługę duszpasterską w tym kościele od drugiej połowy XVI wieku. Wielu świętych z XVI i XVII wieku przebywało w szpitalu, który tam się wówczas znajdował oraz w Kościele. Bywał tam na przykład św. Luigi Gonzaga oraz był tam hospitalizowany Caravaggio po walce. W latach 1897–1947 opiekę nad kościołem sprawowała Prowincja Rzymska Kapucynów. Od 1948 r. w klasztorze znalazły swoją siedzibę rozliczne franciszkańskie struktury narodowe związane z posługą braci. W 1967 r. zarządzanie tym miejscem przeszło na Konferencję Ministrów Prowincjalnych Włoch, a od stycznia 1995 r. dom był również siedzibą struktury konferencji CIMPCap. W 2001 r. została zawarta umowa między Kurią Generalną Kapucynów a Wikariatem Rzymu po kanonicznej regularyzacji kościołów rektoralnych w Rzymie. Od roku 2015 klasztor ponownie powrócił pod zarząd Kurii Generalnej Zakonu.
Klasztor przy Via Cairoli
Klasztor przy Via Cairoli w Rzymie, nazywany także "Klasztorem Św. Fidelisa in Urbe", powołany został do istnienia przez Ministra Generalnego br. Paschalisa Rywalskiego i jego Definitorium w 1978 r. jako dom dla braci podróżujących. Od początku opieka nad tym domem powierzona została Prowincji Mediolańskiej. Jego funkcję wyraża umowa zawarta pomiędzy Ministrem Generalnym i Prowincją Mediolanu: "Dom pozostaje pod opieką Kurii Generalnej, a jego zadaniem jest przyjmowanie braci (zakonników) przebywających tymczasowo w Rzymie". W domu tym mogą się również zatrzymywać bliscy krewni braci kapucynów należących do tamtej wspólnoty, krewni braci z Kurii Generalnej, kapłani i zakonnicy oraz bliscy krewni familii Kolegium Międzynarodowego.
Dla uniknięcia nieporozumień podkreślamy, że dom ten jest domem pielgrzyma tylko dla braci kapucynów.
Lokalizacja domu - dwa kroki od stacji kolejowej "Roma Termini" - sprawia, że jest on niezwykle wygodnym miejscem dla braci podróżujących do Rzymu. Dom św. Fidelisa obejmuje kaplicę, refektarz i kuchnię, kilka sal dla lektury i rekreacji, salę zebrań, mały wewnętrzny ogródek oraz około trzydziestu pokoi, z których niektóre zajmowane są przez wspólnotę stałą, pozostałe zaś przeznacznoe dla braci gości.
Klasztor Garbatella
Dom zakonny Garbatella w Rzymie ma szczególną historię. Powstał jako willa hrabiego Attilio Dario Pozzi z Rzymu i hrabiny Bulgarini ze Sieny, w połowie ubiegłego wieku stał się klasztorem. Rodzina Pozzi posiadała całe wysokie wzgórze na Largo delle Sette Chiese, winnicę na wzgórzu, w której wybudowano willę według projektu architekta Contessy Lodovicy Bulgarini d’Elci, żony hrabiego.
Brak wiadomości o dalszych członkach rodziny. Wiadomo tylko, że młoda żona hrabiego zmarła przy porodzie. Pozostawiony sam ze swoimi dziećmi, hrabia musiał ustąpić miejsca stałym prośbom o sprzedaż wszystkiego „ponieważ willa jest zbyt daleko od centrum”. Hrabia nie chciał, ale ostatecznie musiał się poddać, wystawiając na sprzedaż willę i ziemię, zakupione przez Kurię Generalną Kapucynów, która kupiła wszystko po korzystnej cenie, zaś rodzina hrabiowska została włączona do grona dobrodziejów zakonu.
Kiedy Kuria Generalna, która wówczas znajdowała się przy Via Sicilia, poprosiła Siostry Klaryski Kapucynki z Via Piemonte o udostępnienie ich klasztoru dla Kurii Generalnej, gwarantując, że zostanie im zbudowany nowy klasztor na Garbatella. Wówczas koniecznym stało się zaadoptowanie działki, gdzie zostały zbudowane budynki otaczające Via Pomponia Grecina aż do miejsca, w którym znajduje się obecnie dom, kościół i klasztor Klarysek Kapucynek. Przed domem zbudowano mieszkanie na parterze, aby pomieścić krewnych odwiedzających zakonnice. Przez kilka lat był on udostępniany Wspólnocie św. Idziego, która otworzyła przedszkole dla dzieci z biednych rodzin w sąsiedztwie.
Początkowo kapelan mniszek mieszkał w domu wraz z innym bratem odpowiedzialnym za misję „pro Monialibus”. W latach 70. dom został odnowiony i stał się również miejscem dla wydawnictwa misyjnego „Continenti” (niegdyś „Il Massaja”) i domem dla misjonarzy. Później został przeznaczony jako siedziba Konferencji Kapucynów Włoskich, a ostatnio – podczas renowacji Kurii Generalnej – był również siedzibą Postulacji Generalnej Zakonu.
Obecnie w domu mieszka czterech braci kapucynów. Są oni zaangażowani w duchową pomoc dla mniszek; sprawują posługę sakramentalną w klasztorze sióstr, spowiadają inne siostry zakonne, są zaangażowani w pomoc duszpasterską w pobliskich parafiach, a także w pobliskim szpitalu.
Klasztor Kapucynów w Loreto
Wiadomo, że zgodnie z art. 27 konkordatu, ustanowionym 11 lutego 1929 r. między Stolicą Apostolską a Państwem Włoskim, sanktuarium w Loreto, 28 czerwca 1934 r., powróciło pod bezpośrednią zależność od Papieża, który powierzył jego administrację swemu delegatowi. Jednocześnie Pius XI, wraz z papieskim dokumentem z 24 września 1934 r., zadekretował: „Pragniemy, aby Zakon Braci Mniejszych Kapucynów, który powołaliśmy do posługi w naszej bazylice, a zwłaszcza do posługi spowiedzi, pod kierunkiem ojca delegowanego przez Ministra Generalnego stanowił wzorową wspólnotę zakonną, jak przystało na świętość Domu Najświętszej Maryi Panny i godność Stolicy Apostolskiej”.
W tym czasie, gdy ministrem generalnym Zakonu był br. Vigilio da Valstagna, w Analecta Ordinis Minorum Capuccinorum (15 grudnia 1934 r., s. 334), będącym oficjalnym organem Kurii Generalnej, określono i doprecyzowano w języku łacińskim, że zadaniami powierzonymi kapucynom są: „opieka nad świętym Domkiem, prowadzenie zakrystii, chór i sprawowanie sakramentu pokuty”. Ponadto, oprócz ogólnych zarządzeń dotyczących Domku Świętego, przyjętych już w 1883 r., stwierdzono, że: „Prowincja Picena, która przez trzy stulecia zasłużyła na służbę sanktuarium, odpowiada za wszystkie urzędy, które należy wykonać; jednakże spowiednicy różnych języków są powołani z innych prowincji”. Wreszcie ustalono, że to Minister Generalny, za pośrednictwem własnego delegata, był odpowiedzialny za całą działalność religijną w sanktuarium. Z wyjątkiem krótkich i sporadycznych okresów oraz drobnych korekt, ta sytuacja prawna nie uległa znaczącym zmianom. Z biegiem czasu jednak służba w sanktuarium spadła prawie wyłącznie na odpowiedzialność Prowincji Marche – na jej terenie znajduje się sanktuarium – która napotkała znaczne trudności w znalezieniu niezbędnego personelu. Z tego powodu Minister Generalny Braci Mniejszych Kapucynów, br. Mauro Jöhri, świadomy duchowego znaczenia kultu w „pierwszym sanktuarium o międzynarodowym zasięgu poświęconym Dziewicy” (Jan Paweł II), za zgodą swojej Rady, na mocy specjalnego dekretu, ustanowił wspólnotę w Loreto, jako zależącą bezpośrednio od Ministra Generalnego Zakonu, który zapewnia jej obsadę, posyłając do niej braci z różnych okręgów Zakonu rozsianych po całym świecie. W tym samym czasie została podpisana umowa między Delegaturą Papieską a Zakonem Kapucynów z Arcybiskupem Giovanni Tonucci.
25 marca 2015 r. w Zwiastowanie Pańskie, uroczystość właściwą Domkowi z Nazaretu, Minister Generalny wraz ze swą Radą, podczas uroczystości celebrowanej przez Arcybiskupa Tonucciego, ustanowił wspólnotę w Loreto będącą pod jego bezpośrednią jurysdykcją, w skład której weszli bracia aktualnie tam przebywający, a pochodząc z wielu prowincji z całego świata.
Klasztor Kapucynów w Jerozolimie
Dzielnica Talbiye w Jerozolimie, w której znajduje się klasztor Kapucynów, leży bardzo blisko centrum starego miasta, około 20 minut piechotą od Bazyliki Grobu Świętego. W tejże okolicy znajduje się również wiele pięknych budynków, z których większość została wybudowana przy użyciu typowego, lokalnego, białego kamienia. Jest to dzielnica żydowska, uważana za jedną z głównych, reprezentacyjnych dzielnic Jerozolimy, z parkami, placami zabaw, chodnikami i miejscami do odpoczynku.
Obecnie wspólnota Kapucynów w Jerozolimie jest bezpośrednio zależna od Ministra Generalnego i ma ona charakter międzynarodowy. Są tu bracia z różnych prowincji z całego świata: w tym z kilku prowincji z Indii, Zimbabwe, Włoch i Meksyku.
Jedni bracia zajmują się zarządzaniem ośrodkiem i wspólnotą, inni zaś są studentami uczelni biblijnych, a jeszcze inni służą indyjskim pracownikom na emigracji w Izraelu w językach konkani i malajalam.
Klasztor jest także miejscem stałej formacji Zakonu. Sekretariat Generalny ds. Formacji organizuje tu miesięczne kursy w trzech różnych grupach językowych: jeden w języku włoskim, inny w języku hiszpańskim i portugalskim, jeszcze inny w języku angielskim i francuskim.
Centrum duchowości nosi imię „Ja jestem światłością świata”. Centrum jest również użytkowane przez biskupów, kapłanów, seminarzystów i innych zakonników na lata nauki, krótkie kursy i ćwiczenia duchowe. Klasztor nasz nie jest jednak przeznaczony dla grup pielgrzymów.
Struktura klasztorna jest również wykorzystywana na spotkania salezjańskich studentów i Braci Mniejszych, duszpasterzy w Izraelu, afrykańskich zakonników w Izraelu oraz hebrajskojęzycznych katolików miejscowych. Centrum ma do dyspozycji 26 pokoi, z czego siedem jednoosobowych, jedenaście dwuosobowych, dwa trzyosobowe, a sześć może pomieścić po cztery osoby; w sumie 59 łóżek. Wszystkie pokoje posiadają osobną łazienkę z prysznicem, są przestronne i dobrze wyposażone oraz klimatyzowane. Kościół znajdujący się na terenie centrum jest przestronny, piękny, nowoczesny i łączy nasze żydowskie korzenie z inspirującą sztuką chrześcijańską i franciszkańską. Wewnątrz kościoła znajduje się piękna kaplica, w której bracia odprawiają liturgię dwa razy dziennie.
Refektarz może wygodnie pomieścić sześćdziesiąt osób. Minibiblioteka i pokój spotkań oferują naszym gościom dużo miejsca na dyskusje w mniejszych grupach. Największa sala może pomieścić około stu osób.
Zapraszamy do odwiedzenia Kapucynów w Jerozolimie i do rezerwacji miejsca na rekolekcje czy kursy formacyjne dla braci, wysyłając wiadomość na adres email: [email protected]. Mamy nadzieję zobaczyć Was wkrótce!